Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Φιλοξενία

Φιλοξενία


Πενήντα- εξήντα. Είχε ανοίξει η θάλασσα. Δεν έμεινε άντρας στο χωριό. Απ’ τά δεκαπέντε στα καράβια. Και ύστερα Αμερικές, Αυστραλίες Καναδάδες, παντού Αδελφές να παντρέψουν να χτίσουν σπίτι για τούς γονιούς, να κάμουν κοστούμι να πάρουν ρολόι.

-Τα θυληκά όλο ευγνωμοσύνη για τούς αρσενικούς.
.

-Έτσι ήταν το κλίμα όταν ήλθε η να κάνει τον επαρχιακό δρόμο Γλώσσας- Σκοπέλου. Άλλες να μαγειρεύουν, άλλες να τους μπαλώνουν κι’ όλες να ανοίγουν την αγκαλιά τους να τούς τατεύουν. Έχει παράδοση ή φιλοξενία στα μέρη μάς.
-Μερικές παντρευτήκαν κι΄ όλας. Άλλες πλούτισαν τη ράτσα τού χωριού με καινούρια χαρακτηρίστηκα "Κοκκινομάλλικα, σγουρά ξανθά". κ.τ.λ.
-Πολλά θαύματα γίναν εκείνο το καιρό. Άλλαξε ή τάξη τού κόσμου.
Δε μέναν τα παιδιά εννιά μήνες στη κοιλιά, γεννήθηκαν δεκαπενταμενίτικα. Μέχρι και πενταμηνήτικο γεννήθηκε. Τεσεράμιση κιλά παιδί.
-Αυτό αν γινόταν εννιά μηνών θα γινόταν γίγαντας-είπε ό άντρας τής.
-Και ύστερα ήλθε ό αεροφάρος: Δέκα-δεκαπέντε φαντάροι.
-Και όχι να το παινευτούμε αλλά σαράντα χρόνια πούνε εδώ ό αεροφάρος φαντάρος με ψυχολογικά προβλήματα δεν έφυγε.
-Παντρεμένοι πολλοί. Με ψυχολογικά κανένας.
-Είμαστε ή δεν ήμαστε φιλόξενος κόσμος;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου