Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Κεραμωτό

Το παλιό λιμανάκι για βάρκες.





Εγκαταλείφθηκαν χτήματα και κήποι.


Το παλιό μονοπάτι με το ζόρι το πέρναγες.
Κλεισμένο από τα άγρια κλαδιά










Μερικές φορές ήταν πολύ σκοτεινά.

Δέντρα πανάρχαια στοιχειωμένα

Κισοί και αρκουδόβατα πλεγμένα.


















Κεραμωτό.

Ρημάξανε τα παλιά τσαρδάκια*.
Ήμουνα δεν ήμουνα 15 χρονών που πηγαίναμε να ρίξουμε δίχτυα με τους μπαρμπάδες μου. «Εμένα με θέλαν για τα κουπιά».
Μετά, αφού ρίχναμε τα δίχτυα στα σημάδια, πηγαίναμε στο τσαρδάκι .
Να ανάψουμε φωτιά μέσα , «γιατί το χειμώνα δεν έβγαζες τη νύχτα αλλιώς) φαί, κάμποσες ιστορίες και μετά ύπνος.
Ύπνος στρωματσάδα πάνω σε μια παλιά κουρελού δίπλα στη παραστιά σκεπασμένος με μια τρύπια στρατιωτική κουβέρτα.

Πρίν το χάραμα να σηκωθούμε και να πάμε σιγά σιγά με τα κουπιά να σηκώσουμε τα δίχτυα..
Όταν τελειώναμε είχε σηκωθεί ο ήλιος τρία καντάρια ψηλά.
Σήμερα τι μου κόλλησε και πήγα το παλιό μονοπάτι.
Σε κάποια σημεία ο δρόμος κλειστός από τα άγρια κλαδιά.
Καταγδάρθηκα να περάσω.
Όλη η διαδρομή όμως ένα όνειρο.
Αργιοί, πλατάνια,και πάνω να πλέκουν κισσοί και αρκουδόβατα στη πιο πολύ διαδρομή και μετά μυρτιές και πικροδάφνες.
Και μάλιστα ανθισμένες

*Τσαρδάκια= οικήματα που απαγκιάζαν οι βάρκες και οι ψαράδες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου