Μεγαλέξαντρος

Feb 2, 2009 10:10 AM

by μελονικος

Από το παλιό μπλοκ

Παραμύθι για το μέγα Αλέξανδρο.

από γέρο πού τόχε ακούσει παιδί άπ΄άλλο γέρο.

-Όταν ό μέγα Αλέξανδρος έφθασε στις Ινδίες κί΄ακόμα παραπέρα, μπήκε σ΄ένα δάσος πού ήταν απόλυτο σκοτάδι,το απόλυτο σκότος.
-Μέρες βάδιζαν.
Σκοτάδι άσβος.
Φοβήθηκαν οί στρατιώτες.
Πήγαν με τα παρακάλια στο βασιλιά.
-Να μας γυρίσεις πίσω.
Εδώ θα χαθούμε.
-Καλά, λέει ό Μεγαλέξαντρος.
Θα αφήσουμε τ'άλογα πού θυμούνται το δρόμο να μας πάνε σπίτια μας.
Όμως σκύψτε και ότι πιάσεται από χάμω , πάρτε το για ενθύμιο.
-Όταν βγήκαν στα φως άλλος είχε πετράδι ,άλλος πέτρα, άλλος ξύλο, όλοι κάτι είχαν.
Ο Αλέξανδρος είχε μια νεκροκεφαλή, ένα καραμπάτσι.
-Θάνε σημάδι απ΄τόν ουρανό, είπε.
Όταν πήγε στο παλάτι , βάλθηκε να το περιεργάζεται προβληματισμένος.
Τό κοίταζε άπ΄εδώ το κοίταζε άπ΄εκεί , μυστήριο;
Το έβαλε σε μια ζυγαριά και άρχισε παίζοντας να ρίχνει φλουριά στην άλλη μεριά να δει τι βάρος έχει.
Πράγμα περίεργο.
Όσα φλουριά κι΄άν έριχνε το κεφάλι βαρύτερο.
Έριξε όσα είχε, όλη την κασέλα, όλο το θησαυροφυλάκιο , το καραμπάτ'ς πιο βαρύ.
-Φώναξε όλους τούς σοφούς τού βασιλείου ,κανένας δε ξηγούσε το θαύμα.
-Μόνο ένας γέρος σοφός πήρε ένα κομμάτι μαύρο πανί και το σκέπασε.
-Αμέσως αλάφρωσε, σηκώθηκε, και το χρυσάφι πήγε κάτω.
-Βλέπεις βασιλιά, όσο έβλεπε να ρίχνεις χρυσό δε το χόρταινε ας είναι και κρανίο.