Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Μελισσοκομικές αναμνήσεις.




Αγία σενδόνη.

Λίγο μετά το 90 με τον ανηψιό μου το Νίκο (βοηθό τότε στα μελίσσια και τώρα γεωπόνο)
βρεθήκαμε στα Γιαννιτσά νύχτα πηγαίνοντας για Σκυδρα να πάρουμε βάζα για τη συσκευασία μελιού.
Ταξιδεύαμε με το μελισσοκομικό φορτηγό 813 πολλές ώρες προερχόμενοι από τα Βαρδούσια. Στα Γιαννιτσά έχω μια φιλική οικογένεια, από τις καλύτερες στον τόπο.
Θεώρησα καλό να τους πάρω τηλ. (ήταν και η ώρα ακόμα κατάλληλη) και να τους χαιρετίσω
Αυτοί μου ζήτησαν να πάμε σπίτι για ένα κρασί.
Το ένα έγινε δυό – τρία και μας πήρε πολύ η ώρα.
Ήταν εξαίρετη η παρέα, εκλεκτοί οι μεζέδες, πινόταν ευχάριστα το κρασί,πέρασε η ώρα, βαρύναμε κιόλας και όταν πήγαμε να φύγουμε δεν μας άφησαν.
------ Να θα στρώσουμε εδώ να να πλαγιάσεται κανα δυο ώρες και μετά πάτε στη δουλειά σας.
Μας στρώσανε άσπρα σεντόνια,μαξιλάρια και κοιμηθήκαμε.
Το πρωί με το χάραμα σηκωθήκαμε να φύγουμε.
Από τα καυσαέρια του δρόμου και τη μουντζούρα τα σεντόνια είχαν τη ζωγραφιά μας επάνω.
Δεν τόλμησα να ξαναπάω στα Γιαννιτσά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου