Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Παράσιτα

Το φούρνο μου τον έστειλε ο φίλος και συνάδελφος Θεοδόσης και υποστηρίζει πως είναι ο φούρνος του Ψίλαρου
Εντυπωσιακό το χτίσιμο της πέτρας.
Σαν ζωγραφικός πίνακας.
Παράσιτα

Ψείρα ζύμωνε, κονίδα κοσκινούσε
και ο γέρο ψήλαρος, το φούρνο εσταυλούσε.
Σπίθα έπεσε στου ψήλου το ποδάρι
τρέξατε γιατροί πεζοί και καβαλάροι
στήσατε χορό γειτώνοι, γιατ'ο ψήλος δε γλυτώνει.


Μας τραγούδαγαν οι μεγάλοι όταν ήμασταν μικροί

Ζούσαν με αυτά ο κόσμος. Μέρος της κοινωνικής ζωής.
Εκεί που μαζευόταν πολύς κόσμος «ήρθαν ψήλοι κοριοί».
Μαζευτήκαν σα τις ψείρες.
Ο φτωχός= ψειριάρης.
Στον έρωτα ο άλλος τραγουδούσε στη καλή του και κάθε τόσο
έπιανε και μια ψείρα «το καλό το παλικάρι που 'χει ψείρα
σα κριθάρι» και τσακ την έσπαγε.

Και όταν λέει γυρίσανε οι πατεράδες μας από την Αλβανία
«όταν έσπασε το μέτωπο» ήταν φορτωμένοι ψείρα.
Μέρες κάνανε να τους ξεψειριάσουνε. Τα ρούχα τα ζεματούσαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου