Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Πόλεμοι



Ο κόκορας με το σπαθί
Κι’η κότα με τη σπάθα
Πάνε να πολεμήσουνε
Του Τούρκου την αρμάδα




Μου τραγούδαγε ο μπάρμπας ο Γιωργάκης ο Τριάντας όταν ήμουν μικρός.
,θεό σχορέστον.
Από πολέμους άλλο τίποτα. Από τότε το 97 την ήτα . Και η κεντρική εξουσία ανάλγητη. Κάποιος είχε πάρει άδεια από τη μονάδα του και άργησε . Ντύθηκε λοιπόν φστάνες*πήρε τ’λαϊνα** πως πάει τάχα στη βρύσ’ το βράδ’, και από μέσα τα στρατιωτικά. είχε συνεννοηθεί στη Μουρτιά να περιμένει βάρκα. Πήλιο και στη μονάδα του. Κάποιον τον τουφέκισαν για λιποτάχτη το 22 κοντά στον Αιγιώργη.
Παληκάρι. Πήγε χαμένος.
Ο άλλος το12 ήρθε από την Αμερική να πολεμήσει για το Ρωμαίικο.
«τα αδέλφια μας πολεμούν και μείς μαζεύουμε λεπτά;;» έλεγε που του λέγανε να μη πάει. Δεν πρόλαβε να δει τη μάνα του. Τον πιάσανε για λιποτάχτη. Στο κρατητήριο την είδε. Σκοτώθηκε στο Μπιζάνι. Τον βρήκαν με κομμένα τα δάχτυλα να του πάρουν τα δακτυλίδια.
Πόσοι σκοτώθηκαν εκεί;; Ύστερα με τους Βουλγάρους.
Μετά ήρθε ο πρώτος παγκόσμιος. Ύστερα η μικρά Ασία. Μεγάλη καταστροφή.
Πολλά κορμιά λίπαναν τα άγια χώματα. Κάποιοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Το τι τράβηξαν!! Μαρτύρησαν της μάνας τους το γάλα.
Τα κινήματα, δικτατορίες, το 40, η κατοχή ο εμφύλιος. Να βλέπεις άνθρωπο και να κρύβεσαι. Μέχρι και στη Κορέα πήγαν κάποιους.
Από πόλεμο και ότι αυτό συνεπάγεται, το ξέρει καλά ο τόπος.


*Φστάνα.: Τοπική καθημερινή ενδυμασία.** λαϊνα: μεγάλη στάμνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου