Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Ο Μπάμπας μου και ο θαυμαστός κόσμος της μπλοκόσφαιρας

«Κόκκινη κλωστή δεμένη
Στην ανέμη τυλιγμένη,
Δώς του κλότσο να κυλήσει
Παραμύθι να αρχινήσει….»




Μια φορά και έναν καιρό σε ένα όμορφο χωριουδάκι κρεμασμένο από μία πλαγιά πάνω από τη θάλασσα ζούσε μια αγαπημένη οικογένεια. Αγαπημένη δηλαδή όπως όλες οι ελληνικές οικογένειες, Με στενούς δεσμούς αίματος που συνδέουν την οικογένεια, εφ’ όρου ζωής, δυο κοριτσάκια που ευγνωμονούν το σύμπαν που έχουν τόσο καλούς γονείς που έχουν θυσιάσει τα πάντα για να τις μεγαλώσουν και μια μαμά που κάθε Κυριακή μαγείρευε ψητό της κατσαρόλας, παστίτσιο ή γιουβαρλάκια γιατί δεν ήξερε και πολλά φαγητά ακόμα. Τις καθημερινές μαγείρευε ο μπαμπάς, μακαρόνια (πολλά μακαρόνια!!!!), ψάρια (πολλά ψάρια !!!), πατάτες (αρκετές πατάτες!!!) κλπ. Τα κοριτσάκια από τους πολλούς υδατάνθρακες έγιναν δύο θεόχοντρα κοριτσάκια αλλά πολύ αγαπημένα μεταξύ τους. Το να πετάει πράγματα η μία στην άλλη, να ξεμαλλιάζονται , να ανταλλάσουν στοργικές σφαλιάρες ήταν από τις πιο συχνές εκδηλώσεις αγάπης μεταξύ των δύο χοντρών αδελφών.

Ο Πατέρας της οικογένειες είχε και άλλα παιδιά, χιλιάδες, ζούσαν σε μικρά τετράγωνα σπιτάκια, Κυψέλες θαρρώ τα λένε. Τα χοντρά κοριτσάκια δεν φοβόντουσαν μην τις τσιμπούσαν μέλισσες, γιατί ο μπαμπάς τους, τους έταζε ότι κάθε τσίμπημα από μέλισσα (δηλαδή κάθε κεντρί) θα πληρώνετε με 50 δραχμές (τότε έπαιρνες παγωτό). Τα χοντρά κοριτσάκια είχαν βρεί καινούριο θέμα για παιχνίδι και αντάλλασαν τσιμπιές, κλωτσιές να διεκδικήσουν τα τσιμπίματα απο τις πιο αγριεμένες μέλισσες. Όλοι σε αυτή την οικογένεια αγαπούσαν τις μέλισσες, τα κοριτσάκια γιατί κάθε τσίμπημα έφερνε και ένα παγωτό, η μαμά γιατί πάντα ήλπιζε ότι αυτή τη χρονιά θα βγάλουν επιτέλους λεφτά και ο μπαμπάς γιατί έβγαζε μέλι που μπορούσε να φιλευει όλο το κόσμο. Ο μελισσομπαμπάς επίσης, ήταν και αγρότης και πήγαινε τα κοριτσάκια για να μαζέψουν ελιές, αμύγδαλα, χόρτα μέχρι που τα μικρά θεόχοντρα κοριτσάκια κατάλαβαν ότι αυτό το λένε «παιδική εκμετάλλευση» και σήκωσαν την παντιέρα ενάντια στην παιδική εργασία και από τότε δεν ξαναπήγαν.

Όλα κυλούσαν ήρεμα σε αυτή τη χαζοχαρούμενη οικογένεια μέχρι που το μικρό θεόχοντρο κοριτσάκι – το πιο χοντρό από τα δύο- μεγάλωσε, επέστρεψε σπίτι και έμπασε το μελισσομπαμπά στο θαυμαστό κόσμο της τεχνολογίας και του ιντερνετ. Έίχε και τη φαεινή ιδέα να τον μυήσει σε ένα μελισσοκομικό φόρουμ, για να βρίσκει ενδιαφέρον και από τότε άρχισαν τα βασανίστρια της μικρής, χοντρής κόρης. Έφτιαξε βλέπετε και ένα μπλοκ (κύριε Άχταπε εσείς φταίτε για όλα), και κάθε λίγο και λιγάκι ρωτούσε πως κάνουν αυτό, πώς κάνουν εκείνο, πώς ανεβάζουν αυτό, κλπ. Ξαφνικά το yahoo μετανομάστικε σε γιούχου, το mouse σε ποντ’κο, το blog σε μπλόκι. Οι φίλοι δεν ήταν πια ο κύρ Μήτσος ο ψαράς και ο Μπάμπης ο χασάπης αλλα κάτι περίεργοι τύποι με ακαταλαβίστικα ξενικά ονόματα. Και το κακό δε σταμάτησε εκεί. Έμαθε να χρησιμοποιεί και την ψηφιακή μηχανή για να ανεβάζει φωτογραφίες στο μπλοκ και κάθε μέρα που περνάει όλο και κάτι μαθαίνει.


Και πια οι Κυριακές δεν είναι ήρεμες με την μαμά να μαγειρεύει παστίτσιο, ψητό της κατσαρόλας ή γιουβαρλάκια γιατί και η λογιστριομαμά της οικογένεις τα έχει πάρει και προσπαθεί να φτιάξει το δικό της μπλόκ –ανταγωνιστικό στο μπλόκ του μελισσομπαμπά- και πια τα κοριτσάκια δεν τρώνε τις καθημερινές φαγητά πλούσια σε υδατάνθρακες αφού κανείς δεν τους μαγειρευει πια


Θάνατος στα μπλόκ των πατεράδων μας, ας συνασπιστούμε όλοι να πολεμίσουμε αυτούς του ξεκουτισμένους γέρους, που έχουν εισβάλει στη μπλοκόσφαιρά και έχουν ξεχάσει τους παραδοσιακούς ρόλους τους……


Η μικρή κόρη του νίκου του μελισσά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου